Trebišov

I. Dotychczasowa współpraca

Pierwszy herb miasta widnieje na pieczęci pochodzącej z przełomu XV/XVI wieku. Przedstawia on wizerunek Matki Boskiej. W połowie XVI wieku herb ten zostaje zamieniony na nowy, przedstawiający na niebieskiej tarczy srebrny pług oraz trzy złote kłosy zboża oraz dwie złote gwiazdy.

W latach 1504-1786 , podczas reformacji, przebywał w Trebiszowie Zakon Paulinów. Paulini zostali tu zaproszeni przez Imricha Perenyi, do nowo wybudowanego klasztoru. W drugiej połowie XV wieku w Trebiszowie miały miejsce zjazdy szlachty węgierskiej, między innymi tzw. atyhusycki w roku 1454 . W 1566 roku trebiszowski zamek odparł najazd Tatarów krymskich. W 1620 roku miasto zostało zajęte przez oddziały Gabriela Beethléna. Zapisało się też w wydarzeniach powstań Imre Thököly`ego i Franciszka II Rakoczego.

W ciągu kilkusetletniej historii Trebiszów był we władaniu kilku rodzin, począwszy od XIV wieku – Drugetów, później Zichy, Vandernát i Csáky.

W 1786 roku Imre Csáky wybudował w Trebiszowie okazały kasztel w późnobarokowym stylu. W 1838 roku był on przebudowany przez rodzinę Andrássy. W końcu XIX wieku rodzina Andrássy była właścicielem 61% gruntów rolnych w okolicach Trebiszowa. W tym samym czasie założony został wokół kasztelu historyczny park, w którym znajduje się także kaplica – mauzoleum rodziny Andrássy. Obecnie w kasztelu mieści się Vlastivedne Muzeum w Trebiszowie.

W 1831 roku Trebiszów i jego okolice były miejscem Wschodniosłowackiego Powstania Chłopskiego, które przyniosło wiele ofiar.

W końcu XIX wieku i na początku wieku XX Trebiszów jest miastem o charakterze rolniczo-przemysłowym. Od roku 1876 Trebiszów jest centrum administracyjnym regionu. W tym czasie przeprowadza się w regionie wielkie prace melioracyjne i prace związane z regulacją rzek Cisy, Bodroga i Ondavy. W wyspecjalizowanych w tych pracach firmach jak Kompanii do Regulacji Cisy (1847), Kompanii do Regulacji Górnego Bodroga (1882) czy Kompanii do Regulacji Ondavy, znajduje zatrudnienie wielu miejscowych ludzi, w tym także z terenu Galicji.

Po upadku Monarchii Austro-Węgierskiej i powstaniu Czechosłowacji, w roku 1919 Trebiszów stał się na krótko siedzibą administracji okręgu, a ostatecznie został nią w roku 1928. W 1930 roku Trebiszów był drugim co do wielkości miastem w Regionie Zemplin i liczył 7.162 mieszkańców. 37,3% ludności zatrudnionych było w rolnictwie. W mieście funkcjonowała cukrownia, młyn, cegielnia i kilka zakładów rzemieślniczych. W okresie Państwa Słowackiego (1939-1944 ) Trebiszów był jednym z dziesięciu rejonów w Okręgu Šariš-Zemplin.

W okresie II wojny światowej, zwłaszcza w jej końcowym okresie w okolicach Trebiszowa istniał silny, antyfaszystowski ruch oporu. Po zakończeniu wojny społeczeństwo Trebiszowa zadbało o ochronę dziedzictwa przeszłości miasta. Zabezpieczono fundamenty romańskiego kościoła Ducha Świętego wraz z cmentarzem i nizinnego, wodnego zamku Paric (Trebišov). Otoczono opieką takie obiekty zabytkowe jak: budynek Klasztoru Paulinów, mariańską grupę rzeźbiarską -„Immaculata”, rzymskokatolicki kościół pw. Zwiastowania Najświętszej Marii Panny, kościół greckokatolicki, mauzoleum rodziny Juliusa Andrássy, barokowo-neoklasyczny kasztel z folwarkiem i budynkami dla służby. W budynku kasztelu mieści się obecnie Vlastivedne Muzeum, które pełni ważną rolę w życiu kulturalnym miasta.

W historii i rozwoju wielu miast dawne tradycje odgrywają niekiedy znaczącą rolę. W przypadku Trebiszowa taką historyczną i tradycyjną rolę odgrywają doroczne jarmarki organizowane dwa razy w roku. Ich tradycja sięga pierwszej połowy XIV wieku. Obecne jarmarki są okazją do prezentacji możliwości produkcyjnych i handlowych współczesnych zakładów rzemieślniczych i wytwórców indywidualnych. Jarmarki są też imprezami o charakterze społeczno-kulturalnym. Adresowane są do całej społeczności miasta i regionu.

Trebiszów jest miastem otwartym na współpracę także z innymi miastami, w tym z zagranicy. Współpraca ta rozwija się szczególnie interesująco w zakresie kultury, oświaty i sportu. Miastami partnerskimi Trebiszowa są między innymi: Jasło (Polska), Békéscsaba (Węgry), Użgorod (Ukraina).